Pierwowzór ikony Pantanassa został napisany w XVII wieku. Początkowo znajdowała się ona w Nowym Skicie w Grecji, gdzie nazywano ją Pani Wszystkich (Wsiegospoża) oraz Wszechwładczyni (Wsiepowielitielnica). Od dawna słynęła z cudownej mocy zwalczania uroków i czarów. Znany na Atosie starzec Józef Hezychasta błogosławił ikoną swoich uczniów. 

Do naszych czasów przetrwało opowiadanie starca o tej ikonie. Pewnego dnia przed ikoną Wszechkrólowej pojawił się dziwny człowiek. Stał, coś niewyraźnie mamrotał. Nagle twarz Bogarodzicy zajaśniała jak błyskawica i jakaś niewidoczna siła rzuciła młodego człowieka na ziemię. Gdy tylko doszedł do siebie, ze łzami w oczach spowiadał się przed braćmi. 

Żył daleko od Boga, zajmował się magią i przyszedł do monasteru, by wypróbować swą siłę na świętych ikonach. Cudowna ingerencja Bogarodzicy przekonała go do całkowitej zmiany życia. Wyleczył swą duszę z okultyzmu i został na Atosie. 

W taki sposób ikona po raz pierwszy pokazała swoją cudowną siłę na człowieku, opętanym przez biesy (zajmowanie się okultyzmem często doprowadza do opętania). Później zaczęto zauważać, że ikona okazuje dobroczynny wpływ na chorych z różnymi złośliwymi nowotworami. 

Na świecie jest coraz więcej kopii cudownej ikony Pantanassa. Kilka z nich przywiózł między innymi z Atosu igumen Efrem w 1997 roku do moskiewskiego Monasteru Nowospasskiego, a w 2002 roku na Wałaam. W 2003 roku kopia ikony znalazła się w Odessie w poświęconej jej cerkwi. Od 1999 roku kopia ikony znajduje się również w cerkwi Zmartwychwstania Pańskiego w Białymstoku.